Krupniczek ze specjalną dedykacją dla Pana Szymona

Był rok 2012, schyłek zimy, śnieg zalegający na chodnikach nie wróżył jednak szybkiego nadejścia wiosny, a człowiekowi zimno, a jak zimno, to i głodny. Niestety, plan na ten dzień zakładał ugotowanie krupniczku. Zdrobnienie „krupniczek” pojawia się tu bynajmniej nie przypadkowo, bo ilość składników, na które natrafiła Pani Gosia starająca się o pracę w pracowni gospodarstwa domowego była doprawdy mało imponująca. Powstało „coś” na bazie wody z dodatkiem suszonych jarzyn, kostek rosołowych i kaszy... całe szczęście, że kaszę mieliśmy chociaż w zapasie. Przed takim oto wyzwaniem, w loży szanownej komisji konsumującej i oceniającej rzeczony krupnik zasiadł Pan Szymon, który nadaremnie mógł szukać wirtuozerii smakowej i kunsztu kulinarnego. Przeżył, ocenił. Dziś krupniczek jest raczej krupnikiem w wersji bardziej podrasowanej i taki oto przepis postanowiliśmy zamieścić. Wersja „light” niechaj pozostanie miłym wspomnieniem i dowodem na trafność powiedzenia „złe dobrego początki”.

Potrzebujemy:

• włoszczyznę: cebulę, kawałek selera, pietruszkę, 2 marchewki, por
• 2 kostki rosołowe drobiowe
• 5-6 ziemniaków
• 4 litry wody
• 2 liście laurowe
• 4 ziarenka ziela angielskiego
• 3 łyżki masła
• 2 woreczki kaszy jęczmiennej
• 1 ząbek czosnku

Sposób wykonania:

Do dużego garnka wlewamy wodę, wrzucamy kostki rosołowe, ziele angielskie i liście laurowe. Cebulę i por kroimy w drobną kostkę, marchewki, pietruszkę i seler ścieramy na tarce o grubych oczkach. Na patelni roztapiamy masło, wrzucamy cebulę i warzywa, podsmażamy, a następnie przekładamy do garnka z wywarem. Do garnka dodajemy kaszę i gotujemy ok. 10-15 minut. Ziemniaki obieramy, kroimy w kostkę i także wrzucamy do zupy. Dodajemy czosnek przeciśnięty przez praskę, ewentualnie doprawiamy jeszcze solą i pieprzem. Gotujemy do momentu, aż ziemniaki zmiękną.

Pomidorowa a’la Łukasz, raz!

Tydzień bez pomidorowej niemal nie istnieje. Nasz naczelny działacz i propagator pomidorów nie dopuszcza do braku tej kultowej potrawy w tygodniowym menu. Nie zawsze jest tak na bogato, ale przedstawiamy typ idealny pomidorówki specjalnie dla pomidorowego Łukasza. Ideałów, choć ponoć nie istnieją, warto szukać i zbliżać się do nich, a i wzbogacenie się o zasoby potasu w organizmie może wyjść nam tylko na dobre.

Potrzebujemy:

• włoszczyznę: 2 marchewki, por, korzeń pietruszki, seler
• cebulę
• ok. 4 litrów wody
• 3 liście laurowe
• 3 ziarenka ziela angielskiego
• 3 łyżki mąki pszennej
• 2 saszetki ryżu lub paczkę makaronu
• 50-70g masła
• 200g śmietany
• 2 słoiki koncentratu pomidorowego (tj. ok. 350-400g)
• 2 kostki rosołowe
• lubczyk do smaku

Sposób wykonania:

Do garnka wlewamy wodę, wrzucamy liście laurowe, ziele oraz obraną i umytą włoszczyznę Gotujemy ok. godziny, po czym wyjmujemy warzywa i wrzucamy kostki rosołowe. Ugotowana marchewkę kroimy w plastry, por drobno siekamy i wrzucamy do zupy. Cebulę obieramy, kroimy w drobną kosteczkę. Podsmażamy na stopionym maśle, a następnie dodajemy koncentrat, chwilę razem smażymy cały czas mieszając. Podsypujemy mąką robiąc zasmażkę i dodajemy do zupy mieszając trzepaczką. Na końcu doprawiamy do smaku lubczykiem i dodajemy śmietanę wcześniej zahartowaną w odrobinie gorącej zupy.

Podajemy z ryżem lub makaronem ugotowanym w osobnym garnku z dodatkiem soli.

Wybuchowa zupa z dyńki, czyli koszmarne wspomnienia Pani Agatki – odsłona 2

... a że zupa powstać miała w dwóch wariantach to i dyni przetrzeć trzeba było całkiem sporo i ręce Pani Agatki zarobionymi być musiały. Czy wspominaliśmy już, że nasz sprzęt przecierający kapryśnym bywa i wystarcza drobna chwila nieuwagi? Widzieliście kiedyś w kreskówkach bohaterów przygotowujących popcorn w garnku bez pokrywki? Na szczęście nasze wspomnienia nie są aż tak koszmarne!

Potrzebujemy:

• 800g dyni
• cebulę
• 2 marchewki
• 2 ziemniaki
• ok. 1,5 litra bulionu
• sok z jednej pomarańczy
• łyżkę masła
• ok. 1 łyżeczki imbiru
• szczyptę curry i kolendry
• ząbek czosnku
• 200g śmietany kremówki
• 2 łyżki oliwy
• sól, pieprz

Sposób wykonania:

Dynię kroimy na cząstki, pozbawiamy pestek, pieczemy w piekarniku. Następnie obieramy ze skórki, wyjmujemy miąższ. Cebulę i marchewki obieramy, kroimy w kostkę.

W garnku rozgrzewamy oliwę, szklimy na niej cebulę, dodajemy dynię, masło, marchewkę. Doprawiamy imbirem, curry, kolendrą, wyciśniętym czosnkiem i sokiem z pomarańczy. Chwilę razem smażymy, a następnie zalewamy bulionem i gotujemy pod przykryciem do miękkości. Ugotowaną zupę miksujemy, dodajemy zahartowaną śmietanę i doprawiamy do smaku. Gotujemy razem jeszcze kilka minut.

Re(sentyment) Pani Agatki do zupki dyniowej

Mleczna zupka dyniowa z zacierkami przywoływać może odległe wspomnienia i czasy. Czasy beztroskiego przedszkola, obiadków u babci czy mamy... Nic z tego, sentymenty wcale nie muszą być tak archaiczne, my mamy swoje bardziej współczesne! Wystarczy pogrzebać w pamięci nieco wstecz, powiedzmy jakieś 2 lata, kiedy to na odsiecz do naszej „zarobionej” kuchni zawitała sama Pani Kierownik. Zupka powstała więc przy jej sporym udziale, zaangażowaniu i kupie śmiechu. Reszta Pani Agatko, niechaj pozostanie naszą słodką, mleczną tajemnicą...

Potrzebujemy:

• 1 litr mleka
• 500g dyni
• cukier do smaku
• cukier waniliowy
• kilka kropel olejku migdałowego
• 2 jajka
• ok. ¾ szklanki mąki pszennej
• szczyptę soli

Sposób wykonania:

Mleko zagotowujemy, wrzucamy pokrojoną w kostkę dynie i gotujemy do miękkości. Zupę miksujemy, dosładzamy cukrem i cukrem waniliowym do smaku, dolewamy olejek migdałowy.

Z jajek i mąki wyrabiamy ciasto o konsystencji naleśnikowej. Wrzucamy na wrzącą zupę i gotujemy do wypłynięcia kluseczek. Ewentualnie doprawiamy jeszcze solą i cukrem.

Widzieliście jaki krewki? Zaperzyły się marchewki! Czyli zupka z pieczonej marchewki, którą przetrzeć potrafi tylko Pan Szymon

Oto jedna z zupek, podczas przygotowania której zaszczyca kuchnię swą obecnością Pan Szymon. Któż jak nie on potrafi okiełznać nasz kapryśny sprzęt przecierający? No dobrze, uchylimy rąbka tajemnicy – ma w tym temacie godną sobie rywalkę, ale o tym w kolejnych rozdziałach. Stańmy na tym, że pan Szymon to ekspert od kremowej zupki z pieczonej marchewki i basta, a inne zupy niech mają swoich bohaterów...

Potrzebujemy:

• 1 kg marchwi
• cebulę
• ok. 5 szklanek bulionu
• 0,5-1 łyżeczki mielonego imbiru
• 1 łyżeczka cynamonu
• tymianek suszony
• ząbek czosnku
• 3 łyżki oliwy
• 2 łyżki masła
• 300-400 g śmietanki
• cukier lub miód do smaku
• słodka mielona papryka
• sól, pieprz

Sposób wykonania:

Marchew obieramy, kroimy w mniejsze cząstki. Układamy w naczyniu, w którym będziemy zapiekać, polewamy oliwą i miodem lub cukrem, posypujemy tymiankiem. Pieczemy ok. 30-40 min. do momentu aż marchewka będzie miękka. Na 10 minut przed końcem pieczenia dodajemy obraną i przekrojoną na pół cebulę.

W garnku roztapiamy masło, dodajemy posiekany czosnek, paprykę, imbir i cynamon. Smażymy chwilę razem cały czas mieszając, po czym dodajemy upieczoną marchewkę z cebulą. Podsmażamy ok. 1 minuty, a następnie wlewamy bulion. Gotujemy razem ok. 10 minut. Zupę przecieramy na krem żeby była gładka. Doprawiamy jeszcze miodem lub cukrem, cynamonem i pieprzem. Dodajemy śmietankę i zagotowujemy.