Po-jedynek

Na spotkanie ze światem wychodzimy w pojedynkę, nierzadko stając do pojedynku o własne wartości i prawdy.
Każdy z nas jest „Po-jedynkiem”, który szuka świata bez wad, czyli takiego w którym bylibyśmy szczęśliwi, nie byli byśmy samotni, czulibyśmy się kochani.

Główny bohater spektaklu w konfrontacji ze społeczeństwem niegotowym do nawiązania relacji i nie godząc się na bariery, które stawia przed nim świat, doświadcza wewnętrznej zmiany. Pod jej wpływem bohater zaczyna postrzegać otoczenie autentyczniej i pełniej, a ono w odpowiedzi na własne zmiany zaczyna w podobnym stopniu dostrzegać jego (głównego bohatera). Ich wspólny wysiłek prowadzi do przeistoczenia bariery w więź.

Fotografie z prób, przygotowań i przedstawień można zobaczyć TUTAJ

Mów - move

Grupa teatralna Środowiskowego Domu Samopomocy Sokoły od lat przygotowuje i na różnych scenach odgrywa wspaniałe spektakle. Rok 2015 zaowocował multimedialnym performance’m, będącym połączeniem muzyki, ruchomego obrazu i kreatywnego ruchu.

„Mów – move” – innymi słowy ruchem mów, to spektakl przygotowany przez grupę teatralną
ŚDS Sokoły w Poznaniu. Traktuje on głównie o komunikacji i ukazuje jej różne rodzaje. Poprzez elementy zawarte w prezentacji chcieliśmy ukazać formy komunikacji alternatywnej, by uzmysłowić widzowi, że rozmawiać można nie tylko za pomocą tradycyjnie wypowiadanych słów.

Staramy się obalić mit, jakoby osoby z niepełnosprawnością intelektualną nie miały nic do przekazania.

Przedstawienie jest wyrazem buntu przeciwko infantylizacji dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną, wobec których często realnym staje się  powiedzenie „Dzieci i ryby głosu nie mają”
(w tym przypadku rolę dzieci przyjmują dorosłe osoby niepełnosprawne, które nazbyt często traktuje się niewspółmiernie do ich wieku i odbiera się im wiele ról i funkcji społecznych, które mogliby pełnić).

Taniec dwóch karpików koi stanowi nawiązanie do symboliki tych ryb w kulturze wschodniej, gdzie stworzenia te są uosobieniem ambicji, pokonywania trudności, dążenia do przodu wbrew przeciwnościom losu. (Element ten wykonuje tancerz wraz z terapeutą. Taki zabieg ukazuje wspólne dążenia, wspólne działanie i próbę osiągnięcia wspólnego celu).

W drugiej części spektaklu dorosłe osoby z niepełnosprawnością intelektualną występują jako ryby, które tym razem mają wiele do opowiedzenia – głównie o sobie. Jawią się jako barwne postaci, wesołe, pomocne, wrażliwe, delikatne i piękne. Jednak tak, jak ryby potrzebują wody, tak osoby te potrzebują odpowiedniego otoczenia, czasami wsparcia, a przede wszystkim zrozumienia
i traktowania z poszanowaniem godności.

Udział terapeutów jest działaniem zamierzonym. Poprzez połączenia pracy niepełnosprawnych aktorów oraz ich terapeutów możemy obserwować swoisty dialog, między tymi, którzy „głosu nie mają”, a tymi, którzy pragną  go im dać. Chcieliśmy pokazać, że dopóki mit nie zostanie obalony, dopóty niezbędny będzie pomost w komunikacji między środowiskiem osób sprawnych
i niepełnosprawnych.

Do tej pory spektakl został zaprezentowany podczas prapremiery w Klubie „Raszyn” oraz na XVI Festiwalu Sztuki Naszych Dzieci w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu (http://105.edu.pl/konto_e1/galerie/16_FSND_2015/album/index.html )

Fotografie z prób, przygotowań i przedstawień można zobaczyć TUTAJ

Ballada o przyjaźni

W roku 2014 grupa teatralna działająca prężnie w Środowiskowym Domu Samopomocy sokoły przygotowała pełne uroku przedstawienie pt.: „Ballada o przyjaźni.” Spektakl jest pantomimą ukazującą jeden dzień z życia szarego, samotnego ptaka. Gdy przychodzi zmierzch, we śnie odwiedzają głównego bohatera postaci będące alegoriami różnych przymiotów przyjaźni. Każdy z ptaków pojawiających się w przedstawieniu pozostawia po sobie ślad w postaci daru dla szarego ptaka. Prezenty te w sposób symboliczny prezentują duchowe wzbogacanie się w przyjaźni, która zapewnia poczucie bezpieczeństwa, wsparcie, napawa radością, wyzwala z okowów samotności. Aktorzy występują w pięknych, kolorowych strojach.
Do tej pory „Ballada…” zaprezentowana została podczas prapremiery w siedzibie naszego ŚDS przy ul. Promienistej 131 oraz na XV Festiwalu Sztuki Naszych Dzieci w CK Zamek.

Obsada:

• Szary ptak: Karolina,
• Łabędź: Dorota,
• Papuga: Łukasz,
• Koliber: Grzegorz,
• Latarnik: Przemek,
• Nocny Żeglarz — uosobienie zmierzchu: Damian,
• Słońce: Jarek,
• Kwiaty: Ania, Marta,
• Baranki: Tomek, Zdzisiu, Tomek.

 Fotografie z prób, przygotowań i przedstawień można zobaczyć TUTAJ

Z pamiętnika niedoszłego podróżnika

Pod koniec lata 2013r. stworzyliśmy spektakl pt.: „ Z pamiętnika niedoszłego podróżnika.” Przedstawienie to  zaprezentowaliśmy podczas Przeglądu Zespołów Teatralnych w Swarzędzu. Wystąpiliśmy z nim także w Szkole Podstawowej nr7 w Poznaniu w ramach obchodów Dnia Muzyki.   Przedstawienie jest multimedialne: wykorzystuje słowo mówione, ruchomy obraz, czyli film oraz elementy musicalowe. „ Z pamiętnika niedoszłego podróżnika” to spektakl, który umożliwił ukazanie talentów tanecznych naszych uczestników, a także wspaniale wyeksponował ich poczucie humoru.

Fotografie z prób, przygotowań i przedstawień można zobaczyć TUTAJ

Nasza Magia

W sezonie 2012 – 2013  przygotowaliśmy i wielokrotnie zaprezentowaliśmy przed szeroką publicznością przeglądów teatralnych w Swarzędzu i w Lwówku,  na Festiwalu Sztuki Naszych Dzieci w Centrum Kultury Zamek, a także przed naszymi rodzicami i opiekunami oraz uczniami okolicznych szkół sztukę pt.: „Nasza Magia”. Przedstawienie to jest pantomimą ukazującą osoby niepełnosprawne jako utalentowane, o bogatym życiu wewnętrznym. 
Z pozoru bezbarwni, nieciekawi, w rzeczywistości są pełni radości, interesujący, utalentowani, magnetyczni, PEŁNI MAGII.

Fotografie z prób, przygotowań i przedstawień można zobaczyć TUTAJ