Gdy pogoda dopisywała i słońce pięknie świeciło na niebie, wybraliśmy się do pobliskiego parku na „Indiańskie podchody” zorganizowane przez panią Dorotę - pielęgniarkę i panią Agatkę - terapeutkę plastyczną.
Zostaliśmy podzieleni na dwa indiańskie plemiona, a naszym zadaniem było podążać szlakiem naszych braci. Na początek każdy miał wymyślić sobie nowe indiańskie imię, które by do niego pasowało. Oto niektóre z nich: Błękitny wódz, Zdrowy duch, Tańcząca z wilkami, Silny i już, Dziki kot, Plemieńska mama. Później każde plemię wybierało swojego wodza i robiło mu pióropusz. Tutaj przydały się kredki i farby, którymi ubraliśmy w piękne barwy papierowe pióra.
Po tych przygotowaniach ruszyliśmy w poszukiwaniu niebieskich, oraz czerwonych strzałek, wskazujących nam drogę. Co jakiś czas natrafialiśmy na zadania pozostawione przez panią Dorotę i panią Agatkę. Czasem musieliśmy wykazać się zwinnością, sprytem, innym razem pokazać, że potrafimy działać wspólnie, a czasem wiedzą na temat otaczającego nas świata.
Gdy dotarliśmy do końca podróży, naszym oczom ukazała się pani Gosia - instruktorka terapii zajęciowej z pracowni gospodarstwa domowego, która już czekała na nas z małą przekąską i czymś orzeźwiającym do picia. Tego nam było trzeba po takiej podróży.
Zostaliśmy podzieleni na dwa indiańskie plemiona, a naszym zadaniem było podążać szlakiem naszych braci. Na początek każdy miał wymyślić sobie nowe indiańskie imię, które by do niego pasowało. Oto niektóre z nich: Błękitny wódz, Zdrowy duch, Tańcząca z wilkami, Silny i już, Dziki kot, Plemieńska mama. Później każde plemię wybierało swojego wodza i robiło mu pióropusz. Tutaj przydały się kredki i farby, którymi ubraliśmy w piękne barwy papierowe pióra.
Po tych przygotowaniach ruszyliśmy w poszukiwaniu niebieskich, oraz czerwonych strzałek, wskazujących nam drogę. Co jakiś czas natrafialiśmy na zadania pozostawione przez panią Dorotę i panią Agatkę. Czasem musieliśmy wykazać się zwinnością, sprytem, innym razem pokazać, że potrafimy działać wspólnie, a czasem wiedzą na temat otaczającego nas świata.
Gdy dotarliśmy do końca podróży, naszym oczom ukazała się pani Gosia - instruktorka terapii zajęciowej z pracowni gospodarstwa domowego, która już czekała na nas z małą przekąską i czymś orzeźwiającym do picia. Tego nam było trzeba po takiej podróży.
